Persoonlijke update tussen de dozen| CO#39
De eerste ‘persoonlijke blog’ vanuit ons nieuwe huis, na de verhuizing. Wat een hectiek heeft de verhuizing ons gegeven! Pffff! Weinig tijd voor een goede planning vooraf, alles (te) snel na de bevalling (Onze zoon is nu drie maanden oud.) en dus een gebeuren dat tótaal niet relax en zeer stressvol was.
Inhoudsopgave
Dozen, dozen, dozen
Deze blog had net zo goed dozen, dozen, dozen getiteld kunnen zijn. Overal in huis tref je ze nu aan. Al kan ik trots vermelden dat de keuken al bijna doosvrij is inmiddels! En de woonkamer achter de hierboven getoonde keuken is ook al ‘doosvrij’ (indien je de dozen verstopt in de bergkast niet meerekend 😉 ).
De verhuizing zelf is wel zeer verzorgd verlopen overigens. We mogen daar de verhuisservice dankbaar voor zijn die via het nieuwe werk van manlief (de reden van de ad hoc verhuizing) werd geregeld. Het inpakken en verhuizen werd voor ons gedaan (anders had ik zo snel na de keizersnede niet kunnen verhuizen). Hierdoor wachten er nu nog ongeveer 150 dozen die minimaal een blik naar de inhoud van ons verdienen, om daarna te besluiten of deze dient te worden uitgepakt of bewaard voor opslag om op een iets later moment logisch(er) te herpakken voordat het naar een opslagdepot wordt verplaatst.
Zolder bestemming onbeslist
Nu denk je wellicht: Opslag, daar heb je toch een zolder voor? Ja dat klopt, de zolder is een mogelijkheid die we overwegen als opslagdepot, maar liefst zou ik de zolder inrichten als extra woonvertrek om je lekker op te kunnen terugtrekken wanneer je daar de behoefte toe voelt. Onze zolder leent zich daar ideaal voor met een extra zolderraam aan de zijkant (hoekhuis).
Met opgroeiende kinderen is een extra locatie om te verblijven in huis in de (nabije) toekomst ideaal om bijvoorbeeld dochterlief (nu 8 jaar) met haar vriendinnen te laten televisie kijken of gamen. Of om samen met manlief van de sterrenhemel te genieten. Of om aan de conditie te werken met wat sportieve activiteiten, al staat de hometrainer voor dat doel momenteel heel bewust nog op de benedenverdieping. Ik moet echt mijn conditie en lichamelijke herstel na de bevalling en spoedkeizersnede nog wat meer stimuleren. *note to myself*
First things first: de dozen wachten wel!
Je begrijpt het denk ik wel: heel veel te doen nu in ons nieuwe thuis. Overal wachten nog te verrichten werkzaamheden om beetgepakt te worden. Dit had (indien we langer de tijd hadden gehad om gereed te krijgen voor de verhuizing) deels al gedaan kunnen zijn, enkel is de snelle verhuizing en grote afstand hier nu duidelijk merkbaar. Nog niet alle nieuwe meubels zijn aangeschaft. Je moet immers eerst weten wat je wilt en daar de tijd voor hebben om dit te beslissen. Hierdoos is het (ook al zouden we op hoog tempo de dozen willen uitpakken) onmogelijk om al onze huisraad op dit moment een nieuwe definitieve bestemming te geven.
Niet gek laten maken
Hetgeen ik hoe dan ook besloten heb is mezelf niet gek te laten maken door een berg dozen. Beter even de tijd nemen om rustig te besluiten samen hoe we een en ander verder willen inrichten, dan nu iets kiezen wat snel genoeg niet goed doordacht blijkt en zeer waarschijnlijk dan opnieuw werk opleverd.
Zo willen we bijvoorbeeld in de keuken nog een extra werkblad met daaronder keukenkastjes. Ik kook namelijk graag en hoe mooi de keuken nu ook is opgeleverd, de plek om op te werken is gering (in mijn ogen) en kan best een kleine uitbreiding gebruiken. Ook bemerk ik dat ik niet al mijn keukenspullen goed kan opbergen in de nu beschikbare ruimte. (lees: teveel spullen en geen behoefte om te minimaliseren op dit moment) Dus extra keukenkastjes zijn welkom.
Niet alles is al in huis
Voor elk vertrek zijn er zo nog aan te schaffen meubelstukken, aankleding in de vorm van gordijnen, lampen etc. te verzinnen die tijd vergen om dit goed te doen. Liefst had ik veel vooraf al bepaald door de tijd ervoor te nemen en alles door te denken (virtueel vertrekken inrichten met daarvoor handige online tools), enkel was die tijd er niet. We kregen pas 7 juni vorige maand de sleutel en de verhuizing is bewust bij aanvang van de zomervakantie gepland om ervoor te zorgen dat dochterlief nog voor ze op een nieuwe basisschool in groep 6 begint kan beginnen met wennen in haar nieuwe woonomgeving. Ook manlief is al per 1 juli begonnen bij zijn nieuwe werkgever en we functioneren als gezin beter wanneer we samen op 1 locatie wonen.
Zelfs de vloeren dienden we zelf te leggen aangezien alle bedrijven die dit voor ons kunnen verzorgen hier in de omgeving tot ver in de zomer zijn volgeboekt. (Veel opleveringen van nieuwbouwwoningen in Nijmegen Noord. )
Overdenken
‘Even’ snel keuzes maken die je voor jaren maakt is niet mijn grootste kwaliteit. Ik wil dat overdenken. Het leggen van de vloeren en besluiten wat er op de vloeren werd gelegd was dan ook al een behoorlijk struikelblok. Uiteindelijk werd ik daardoor zeer creatief en kozen we voor een oplossing die later nog aanpasbaar is: tapijttegels. Dit had wel wat bemoediging van manlief nodig, daar hij het geheel niet zag zitten als haalbaar, maar uiteindelijk werd hij overtuigd en nu achteraf is hij retetrots op het resultaat dat we samen hebben bereikt.
Samen klussen is een uitdaging!?!
Je komt er vanzelf achter bij verhuizen en de onmisbare klussen die daaromheen dienen plaats te vinden. Wij zijn erachter: we zijn samen geen goed klusteam. Zonder het te willen vliegen we elkaar ‘om niets’ in de haren. Daarna besluiten we vrijwel direct dat het beter is (indien mogelijk) om alleen verder te klussen en liefst allebei in een andere ruimte. Best raar, daar we heel gek op elkaar zijn, maar we hebben allebei een totaal niet overeenkomende werkstijl en advies aannemen van de ander blijkt ook een probleem. Ik zal verder niet tot in de details treden maar we zijn dan zegmaar twee haantjes en geen van beiden wil dan de rol van de hen op zich nemen. Dus gekakel is het gevolg met soms zelfs opvliegende veren.
Is er nog rust ingepland deze zomer?
Dat is zeker wel de bedoeling. Ik merk dat ik geestelijk en fysiek toch wel aan mijn tax zit nu, dus tijd inbouwen voor rust. En accepteren dat niet alles direct is zoals het liefst zou zijn.
We gaan dan ook mensen inhuren voor het doen van klussen die we ook zelf zouden kunnen doen. En ook klussen waar we nou niet direct kaas van hebben gegeten. 😉 Soms moet je besluiten niet alles zelf te willen doen, voor mij best een dingetje! Tuurlijk kan ik (bijna) alles zelf in elkaar zetten, maar vakmannen doen dat veel sneller! Of met een mooier resultaat!
Daarbij heeft manlief niet de voorkeur om veel zelf te willen doen, dat komt meer bij mij vandaan. Helaas zegt mijn lichaam ho en zal ik eraan moeten geloven. Anderen aan het werk zetten dus in en na de zomervakantie. E zelf echt meer mijn gemak houden, waar mogelijk.
In de volgende blog een update over de kids en hoe het nu met ons zelf gaat, de tekst stond hier al grotendeels onder, maar met al 1200 woorden is deze blog lang genoeg geworden. 🙂
*Zou dochterlief het ‘kletskous gedeelte’ van haar moeder hebben?*
Warme groetjes,
Barbara
Eerder verschenen gerelateerde blogs
- Een eigen plek in huis is belangrijk
- Klussen in het nieuwe huis
- Ons nieuwe huis wordt bijna opgeleverd.
- Hoe om te gaan met drukte? – verhuizen, ontzwangeren, (regel)werk, …
